Vandaag voor het eerst… met paletmes geschilderd

Voor het eerst heb ik een schilderij vrijwel volledig met een paletmes (olieverf op doek) geschilderd. Het is voor mij een oefening om niet zo precies en nauwkeurig te schilderen. Ik zou graag in staat zijn om sneller iets neer te zetten met grovere streken.

Stilleven met blokjes met grof penseel – olieverf op katoen

Als oefening heb ik eerst een stilleven met blokjes met een breed penseel geschilderd. Het voorbeeld stond 6 meter van me af, zodat ik het niet goed kon zien. Dat bruine blokje vooraan had ik zelfs best lang over het hoofd gezien. Het doek is 40 x 50cm. Het penseel 15mm breed. Olieverf op een katoenen doek. Het ging me beter af dan ik had verwacht. Het is ook niet erg als het wat rommelig oogt. Dat is even wennen, maar ook wel lekker. De mooie kleur blauw is ultramarijnblauw met wat pruisisch blauw en kraplak rood van Talens Rembrandt.

Stilleven met blokjes met paletmes – olieverf op katoen

Vervolgens heb ik een vergelijkbaar stilleven met paletmes neergezet op een zelfde doek. De kleuren en vormen heb ik daarbij eerst met acrylverf en breed penseel opgezet. Vervolgens heb ik met paletmes en olieverf de definitieve verflaag aangebracht. De weerkaatsing heb ik zoveel mogelijk nat-in-nat geschilderd. Als de ondergrond nog nat is, kun je de kleuren van de weerkaatsing er mooi doorheen trekken. Dus ik moest zorgen dat ik dat deel af had voordat de kerstvakantie begon en ik niet naar het atelier kon. Olieverf droogt langzaam, maar na 2 weken is het toch echt te droog voor nat-in-nat. Haast-je-repje dus. Nu na de vakantie moest ik toch wat vlakken bijwerken en dat kun je zien (lichtgele en witte vlak midden links). Je kunt niet meer egaal over de grove structuur heen paletten/ schilderen, omdat de verf in de ribbeltjes blijft zitten. Lessons learned: beter plannen.

Het was heel leuk om te doen. De structuur van de achtergrond vind ik vooral erg mooi. Ideaal voor stillevens.

Vandaag voor het eerst… een lijst gemaakt voor een schilderij

Vandaag heb ik met mijn lief voor het eerst een lijst gemaakt voor een olieverf schilderij. Het is het eerste olieverfschilderij wat ik heb geschilderd, maar toch wel dusdanig geslaagd dat ik hem wil ophangen. Ergens. Niet continue in het zicht. Dus niet te veel geld uitgeven aan een op maat gemaakte lijst. Zelf doen….

Tja. Dat valt dus helemaal niet mee. Ik heb heel veel speurwerk op internet verricht, maar mijn conclusie is dat je zonder geavanceerde spullen waarschijnlijk geen mooi resultaat krijgt. Maar we hebben het toch geprobeerd. Ik kan het resultaat laten zien, maar het hele proces om tot een bruikbare lijst te komen is te ingewikkeld om te willen lezen. Het koste twee ritjes naar de doe-het-zelf zaak en we hadden een cirkelzaag, decoupeerzaag, boormachine en afkortzaag nodig, plus spraylijm, houtlijm en snel drogende hobbylijm.

Vandaag voor het eerst… podcasts gaan luisteren

Tijdens een wandeling met een vriendin die al een paar maanden “in between jobs” is, vertelde ze dat ze tijdens het kokkerellen vaak naar podcasts luistert. Dat leek mij niet meteen wat. Maar toen ik me een keer zat te vervelen, ben ik eens gaan zoeken op leuke podcasts. Eerst heb ik een hele serie over Freddy Mercury geluisterd. Later las ik in de nieuwsbrief van Daniel Miessler over interessante cyber podcasts (Darknet Diaries; Risky Business). En die waren inderdaad heel onderhoudend. Ik ben nu bezig met Cyberhelden. Ook heel inspirerend! En het mooie is: je kunt luisteren als je haakt, breit, patience speelt, in bad zit, etc.

Aside

Boek: Darwin in de stad

Darwin in de stad- Menno Schilthuizen

Na het lezen van “Het verborgen leven van bomen”, ben ik maar meteen door gegaan met “Darwin in de Stad” door Menno Schilthuizen. Het boek gaat over de evolutie die in sneltreinvaart plaats vindt op de laatste plaats waar je het verwacht: de Urban Jungle. Het is een hoopgevend boek en een geruststellend boek. Hoewel de schrijver nergens zegt dat het prima gaat met de wereld, of ontkent dat er nog steeds soorten worden bedreigd met uitsterven, zoomt hij vooral in op het aanpassingsvermogen van bepaalde soorten aan onze megasteden. Dat dat toch veel sneller gaat, dan Charles Darwin en zijn tijdgenoten dachten. Bepaalde Killivisjes hebben zelfs de PAKs en PCB’s in de havens van de Oostkust van de VS overwonnen. Dat geeft hoop.

Uit het boek over bomen heb ik geleerd dat bomen zich maar heel langzaam aan kunnen passen.  Het procés van aanpassing is vergelijkbaar, maar het proces duurt bij bomen nogal lang. Het duurt al een eeuwigheid voordat ze zaad gaan geven. Zelfs het doodgaan duurt soms 100 jaar. Hoe dit in verhouding staat tot de snelle veranderingen in de stad, daar zou ook onderzoek naar moeten worden gedaan.

Aside

Boek: Het verborgen leven van bomen

Het verborgen leven van bomen – Peter Wohlleben

Het boek “Het verborgen leven van bomen” van Peter Wohlleben is een luchtig boek over de geheimen van bomen, waarvan maar kleine stukjes onthuld zijn door de wetenschap. Het is niet te geloven eigenlijk, hoe weinig we echt weten en hoeveel verkeerde aannames er zijn gedaan.  Om er eens een te noemen: we moeten het bos verjongen, want daar krijg je een gezond bos van.  Dat blijkt helemaal niet waar te zijn, want de oudere bomen ondersteunen de jongere bomen via hun wortels en schimmeldraden in tijden van nood. Een oerbos, wat zelf is opgekomen en al eeuwen oud is, hangt als een netwerk met elkaar samen en ondersteunt elkaar, waarschuwt elkaar en helpt elkaar. Het is fascinerend.

Tijdens het lezen viel me wel op dat de schrijver de beukenbomen wel een beetje voortrekt en in een zeer gunstig daglicht stelt (terwijl ze het kennelijk ook heel goed doen in de schaduw), waar mijn voorkeur vooral naar naaldbomen uitgaat.

Status

Art Deco in Museum Prinsenhof

Al sinds ik in Delft ging studeren heb ik een exemplaar van Jan Toorop’s reclame affiche voor Delftse slaolie in mijn bezit. Mijn vader gaf hem aan mij toen ik op kamers ging in Delft. Hij vond het wel toepasselijk. En ik was er verguld mee, want dankzij dit affiche werd Jugendstil in Nederland Slaoliestijl genoemd. Dat had ik geleerd voor mijn eindexamen tekenen. De litho is van de ene studentenkamer naar de andere meeverhuisd en hij hangt nu bij mij in de keuken, boven de plank met diverse soorten olie, azijn en meer exotische smaakversterkers als Worcestershiresaus, Balsamico en Tabasco.

Het affiche dat de Nederlandse naam Slaoliestijl voor Jugendstil heeft veroorzaakt.

Toen ik zag dat er een art deco tentoonstelling in Museum Prinsenhof te zien was, wilde ik daar graag naar toe om het originele affiche te bekijken. Die zag er wel een beetje anders uit dan de mijne. Veel groter en groener. Ik vraag me af of het de echte was. En hoeveel echten zijn er eigenlijk? Is die van mij echt? Ik weet het niet.

Ik had gehoopt op meer werk van Jan Toorop in de tentoonstelling, maar dat viel een beetje tegen. Wat ik in de tentoonstelling wel (opnieuw) te weten ben gekomen is dat de Jugendstil, Art Nouveau en Art Deco niet hetzelfde betekenen. En dat ik Jugendstil toch echt het mooist vind van de drie stromingen.

The Science of Happiness

Blijheid, vrolijkheid, gelukkig zijn, welzijn. Happiness is volgens de wetenschappelijke definitie regelmatig gelukkig zijn en tevreden zijn met je leven tot dus ver. Als je gelukkig bent, betekent dat niet dat je continue als een blije oliebol door het leven gaat. Er is een tijd en plaats voor alles. Als je iemand verliest heb je pijn. Als iemand je dwars zit, wordt je boos of gefrustreerd. Maar als je een gelukkig mens bent, dan kom je daar ook weer overheen en kom je weer terug in evenwicht.

Momenteel volg ik de massive open online course “The Science of Happiness” van de Berkeley Universiteit van Californie. In die cursus krijg je inzicht in de zaken die van invloed zijn op het welzijn van mensen en de bestendiging van relaties (wetenschappelijk aangetoond). Wat me verbaasde is dat het onderzoek nog heel jong is, omdat men eerder vooral onderzoek deed naar de andere kant van happiness: depressiviteit, agressiviteit, criminaliteit, egoisme, etc. Pas de laatste 10-20 jaar is men onderzoek gaan doen naar wat mensen (en primaten) gelukkig maakt.

Uitgelaten groep

Ik ben pas in week 4 van de cursus maar kan vast verklappen dat de volgende zaken je gelukkig maken:
– sociale interactie
– goede vrienden
– empathie
– mensen vergeven
– mensen helpen

Veel artikelen over dit onderwerp kun je vinden op de website van The Greater Good Science Centre. De cursus kun je vinden op edX: The Science of Happiness.

Afbeelding

Nostalgische schoolkranten

Vanmiddag probeerde ik thuiswerkend een memo te schrijven voor het management. Geen hobby van mij, daarom mijzelf opgesloten op mijn studeerkamer. Maar daar werd ik na 3 koppen koffie en een handvol pepernoten nog steeds afgeleid door o.a. een tijdschriftenmap in de kast naast mij. Daarin vond ik oude schoolkranten (Spetters) van mijn middelbare school: de Winschoter Scholen Gemeenschap (WSG).

Leuk!! Heerlijk cynische artikelen, quotes van leraren, leraren top/flop, interviews, een onbegrijpelijk stripverhaal. Het leest alsof ik daar gister nog rondliep. Allemaal uitgetypt op gruizige velletjes. Mooi man.

Artikel uit de Spetter van de WSG.

Artikel uit de Spetter van de WSG.

Vandaag voor het eerst… begrepen wat harmonie is en muziektheorie

Niet gehinderd door enige muzikale achtergrond ben ik ooit gaan zingen bij een oratorium vereniging. Daar zongen we Orff, Liszt en Bartok. Noten lezen kon ik maar net, maar tellen helemaal niet. Als ik een stuk of nummer niet kende, dan kon ik het ook niet van noten zingen. Maar dat viel nooit op, want ik pikte de melodie snel genoeg op. Met alleen voor mij begrijpelijke aantekeningen wist ik precies wanneer ik wat moest doen.

Met deze schijf kun je bij elkaar passende akkoorden vinden

Met deze schijf kun je bij elkaar passende akkoorden vinden


Nu zing ik al een paar jaar in een coverbandje. Daar hebben we helemaal geen muziekstukken, alleen maar teksten, maar dat gaat eigenlijk ook prima. Dankzij allerlei tekeningen en getallen weet ik wanneer ik moet invallen en op welke toon ik moet beginnen. Waar het fout gaat, is op het keyboard. We hebben al jaren geen toetsenist. En af en toe wordt er van mij verwacht dat ik wat simpele stukjes speel om de muziek wat voller te laten klinken. Ook weer zonder noten. Als ik dan een gitarist vraag welke grepen ik moet gebruiken dan begint die in geheimtaal met de bassist en drummer te overleggen. Het is een B mineur schema, komt er bijvoorbeeld uit. Tuurlijk. En wat is dat dan? En dan knalt hij er een paar akkoorden uit op de toetsen en kijkt me bevreemd aan. Begrijp je dat dan niet? Ehm, nee. Is het dan logisch?

Ja! Er zit logica in muziek!! En ik begin het nu te begrijpen! Na zelf wat muziektheorie te hebben opgezocht en te hebben uitgeprobeerd, heb ik besloten om er ook een on line cursus over te gaan volgen bij de Berklee universiteit. Het is veel oefenen, maar er gaat wel een wereld voor me open. Ik heb nu eindelijk de akkoorden van het nummer “let her go into the darkness” van Jonathan Richman achterhaald. Het eerste resultaat is er.