Het boek “Het verborgen leven van bomen” van Peter Wohlleben is een luchtig boek over de geheimen van bomen, waarvan maar kleine stukjes onthuld zijn door de wetenschap. Het is niet te geloven eigenlijk, hoe weinig we echt weten en hoeveel verkeerde aannames er zijn gedaan.  Om er eens een te noemen: we moeten het bos verjongen, want daar krijg je een gezond bos van.  Dat blijkt helemaal niet waar te zijn, want de oudere bomen ondersteunen de jongere bomen via hun wortels en schimmeldraden in tijden van nood. Een oerbos, wat zelf is opgekomen en al eeuwen oud is, hangt als een netwerk met elkaar samen en ondersteunt elkaar, waarschuwt elkaar en helpt elkaar. Het is fascinerend.

Tijdens het lezen viel me wel op dat de schrijver de beukenbomen wel een beetje voortrekt en in een zeer gunstig daglicht stelt (terwijl ze het kennelijk ook heel goed doen in de schaduw), waar mijn voorkeur vooral naar naaldbomen uitgaat.