Boek: Darwin in de stad

Darwin in de stad- Menno Schilthuizen

Na het lezen van “Het verborgen leven van bomen”, ben ik maar meteen door gegaan met “Darwin in de Stad” door Menno Schilthuizen. Het boek gaat over de evolutie die in sneltreinvaart plaats vindt op de laatste plaats waar je het verwacht: de Urban Jungle. Het is een hoopgevend boek en een geruststellend boek. Hoewel de schrijver nergens zegt dat het prima gaat met de wereld, of ontkent dat er nog steeds soorten worden bedreigd met uitsterven, zoomt hij vooral in op het aanpassingsvermogen van bepaalde soorten aan onze megasteden. Dat dat toch veel sneller gaat, dan Charles Darwin en zijn tijdgenoten dachten. Bepaalde Killivisjes hebben zelfs de PAKs en PCB’s in de havens van de Oostkust van de VS overwonnen. Dat geeft hoop.

Uit het boek over bomen heb ik geleerd dat bomen zich maar heel langzaam aan kunnen passen. Het procés van aanpassing is vergelijkbaar, maar het proces duurt bij bomen nogal lang. Het duurt al een eeuwigheid voordat ze zaad gaan geven. Zelfs het doodgaan duurt soms 100 jaar. Hoe dit in verhouding staat tot de snelle veranderingen in de stad, daar zou ook onderzoek naar moeten worden gedaan.

Boek: Het verborgen leven van bomen

Het verborgen leven van bomen – Peter Wohlleben

Het boek “Het verborgen leven van bomen” van Peter Wohlleben is een luchtig boek over de geheimen van bomen, waarvan maar kleine stukjes onthuld zijn door de wetenschap. Het is niet te geloven eigenlijk, hoe weinig we echt weten en hoeveel verkeerde aannames er zijn gedaan. Om er eens een te noemen: we moeten het bos verjongen, want daar krijg je een gezond bos van. Dat blijkt helemaal niet waar te zijn, want de oudere bomen ondersteunen de jongere bomen via hun wortels en schimmeldraden in tijden van nood. Een oerbos, wat zelf is opgekomen en al eeuwen oud is, hangt als een netwerk met elkaar samen en ondersteunt elkaar, waarschuwt elkaar en helpt elkaar. Het is fascinerend.

Tijdens het lezen viel me wel op dat de schrijver de beukenbomen wel een beetje voortrekt en in een zeer gunstig daglicht stelt (terwijl ze het kennelijk ook heel goed doen in de schaduw), waar mijn voorkeur vooral naar naaldbomen uitgaat.

Flessentuinen

Glas in lood mini-kas

Mijn oma kreeg ooit een hele mooie glas in lood mini-kas voor haar verjaardag, waarin een hydrocultuur gemaakt was. Ik zat er als kind altijd naar te kijken. Toen ze overleden is, heb ik het kasje ge-erft. De hydrocultuur leefde al niet meer, dus heb ik er nieuw leven ingebracht.

Ondanks het mooie kasje, wilde ik ook altijd nog een flessentuin aanleggen. Vroeger hadden wij een leuk boekje thuis over allerlei leuke dingen die je als kind kon doen. Eén daarvan was het maken van een flessentuin. Een flessentuin is net even anders dan een kas. Een kas gaat ook af en toe open, maar een flessentuin wordt afgesloten en geef je bijna nooit water of voeding. De reden dat de hydrocultuur in de kas af en toe dood gaat, is omdat de kas “lek” is .

Tuin in een grote weckpot

Op dit moment zijn de decoratieve flessen in de mode, dus een mooi moment om er eens aan te beginnen. Maar welke plantjes zijn geschikt? Daar is helaas niet heel veel over te vinden. Af en toe vindt je wat plantennamen, maar de meeste kun je in de winkel niet vinden. Vanuit logica geredeneerd moet je plantjes hebben die van vocht en warmte houden. Tropische plantjes dus. Ze moeten ook door de hals van een fles passen, dus ik moest op zoek naar mini-plantjes.

Tuin in een grote fles

De eerste strooptocht naar de plantenwinkel leverde geen fles op, maar een weckpot of voorraadpot. De flessen die ik zag, waren zo “handgemaakt” dat je er niet eens meer goed doorheen kon kijken. Je moet de tuin natuurlijk wel kunnen bekijken. De weckpot was ook veel handiger, want de opening is wijd genoeg om makkelijk overal bij te kunnen. Het resultaat mocht er zijn, maar het bleef toch jeuken en een fles is toch vele malen gaver dan een pot en ziet er ook sierlijker uit. Dus toen ik in een andere plantenzaak een grote sierlijke heldere fles zag, kon ik hem niet weerstaan. De plantjes in deze fles zijn nog heel klein, anders konden ze niet door de opening.

Maizena experiment

Maizena smeerboel

Pseudoplasticiteit of thixotropie zijn de moeilijke woorden voor de eigenschappen van het maizena papje, wat je gebruikt om je gestoofde prei te binden. Hoewel ik het al jaren in huis heb, wist ik nooit dat je er fantastisch mee kunt klooien. Erg leuk om met kinderen te doen op een zomerse dag (bijvoorbeeld bij iemand anders in de tuin…).

Als je een maizena papje maakt en je slaat er met je lepel op, dan wordt de maizena tijdelijk even vast, i.p.v. vloeibaar. Als je erin knijpt wordt het een balletje. Stop je met knijpen, stroomt het tussen je vingers weg. Kijk maar eens naar deze video met kleine proefjes. In deze video lopen ze zelfs over een zwembad met maizena. Dat verklaart ook weer het één en ander uit de Bijbelverhalen.

Torenvalk

Allemaal leuke vogels in de tuin!! Een heggemus, koolmezen, pimpelmezen, groenlingen, een roodborstje, vinkjes, eksters, een lijster en duiven. En opeens een enorm gekwetter… landt er een roofvogel op de schutting! Hij was er zelf ook verbaasd over en vloog meteen weer weg. Hij leek op de valkjes die ik ook wel in Midden Delfland heb gezien. Het was waarschijnlijk een torenvalk.