Vandaag voor het eerst… een lijst gemaakt voor een schilderij

Vandaag heb ik met mijn lief voor het eerst een lijst gemaakt voor een olieverf schilderij. Het is het eerste olieverfschilderij wat ik heb geschilderd, maar toch wel dusdanig geslaagd dat ik hem wil ophangen. Ergens. Niet continue in het zicht. Dus niet te veel geld uitgeven aan een op maat gemaakte lijst. Zelf doen….

Tja. Dat valt dus helemaal niet mee. Ik heb heel veel speurwerk op internet verricht, maar mijn conclusie is dat je zonder geavanceerde spullen waarschijnlijk geen mooi resultaat krijgt. Maar we hebben het toch geprobeerd. Ik kan het resultaat laten zien, maar het hele proces om tot een bruikbare lijst te komen is te ingewikkeld om te willen lezen. Het koste twee ritjes naar de doe-het-zelf zaak en we hadden een cirkelzaag, decoupeerzaag, boormachine en afkortzaag nodig, plus spraylijm, houtlijm en snel drogende hobbylijm.

Vandaag voor het eerst… podcasts gaan luisteren

Tijdens een wandeling met een vriendin die al een paar maanden “in between jobs” is, vertelde ze dat ze tijdens het kokkerellen vaak naar podcasts luistert. Dat leek mij niet meteen wat. Maar toen ik me een keer zat te vervelen, ben ik eens gaan zoeken op leuke podcasts. Eerst heb ik een hele serie over Freddy Mercury geluisterd. Later las ik in de nieuwsbrief van Daniel Miessler over interessante cyber podcasts (Darknet Diaries; Risky Business). En die waren inderdaad heel onderhoudend. Ik ben nu bezig met Cyberhelden. Ook heel inspirerend! En het mooie is: je kunt luisteren als je haakt, breit, patience speelt, in bad zit, etc.

Vandaag voor het eerst… begrepen wat harmonie is en muziektheorie

Niet gehinderd door enige muzikale achtergrond ben ik ooit gaan zingen bij een oratorium vereniging. Daar zongen we Orff, Liszt en Bartok. Noten lezen kon ik maar net, maar tellen helemaal niet. Als ik een stuk of nummer niet kende, dan kon ik het ook niet van noten zingen. Maar dat viel nooit op, want ik pikte de melodie snel genoeg op. Met alleen voor mij begrijpelijke aantekeningen wist ik precies wanneer ik wat moest doen.

Met deze schijf kun je bij elkaar passende akkoorden vinden

Met deze schijf kun je bij elkaar passende akkoorden vinden


Nu zing ik al een paar jaar in een coverbandje. Daar hebben we helemaal geen muziekstukken, alleen maar teksten, maar dat gaat eigenlijk ook prima. Dankzij allerlei tekeningen en getallen weet ik wanneer ik moet invallen en op welke toon ik moet beginnen. Waar het fout gaat, is op het keyboard. We hebben al jaren geen toetsenist. En af en toe wordt er van mij verwacht dat ik wat simpele stukjes speel om de muziek wat voller te laten klinken. Ook weer zonder noten. Als ik dan een gitarist vraag welke grepen ik moet gebruiken dan begint die in geheimtaal met de bassist en drummer te overleggen. Het is een B mineur schema, komt er bijvoorbeeld uit. Tuurlijk. En wat is dat dan? En dan knalt hij er een paar akkoorden uit op de toetsen en kijkt me bevreemd aan. Begrijp je dat dan niet? Ehm, nee. Is het dan logisch?

Ja! Er zit logica in muziek!! En ik begin het nu te begrijpen! Na zelf wat muziektheorie te hebben opgezocht en te hebben uitgeprobeerd, heb ik besloten om er ook een on line cursus over te gaan volgen bij de Berklee universiteit. Het is veel oefenen, maar er gaat wel een wereld voor me open. Ik heb nu eindelijk de akkoorden van het nummer “let her go into the darkness” van Jonathan Richman achterhaald. Het eerste resultaat is er.

Vandaag voor het eerst… fair isle techniek gebreid

Boord van een sok in fair isle techniek

Boord van een sok in fair isle techniek

Vandaag was ik op het brei en haakfestival in Nieuwpoort. Wij hadden ons daar ingeschreven voor een fair isle workshop. Ik had het wel eens gezien op patronen websites, maar vond de breisels meestal veel te bont en te druk, naar mijn smaak. Maar iets nieuws leren kan nooit kwaad, wie weet waar je het nog voor kunt gebruiken.

Tijdens de workshop bleek dat je tegelijkertijd Engels en Continentaal moet breien. Heel Europees dus. Toen ik op de lagere school zat werd mij geleerd om de draad om de naald te slaan met mijn rechterhand. Dat is Engels. Als je de draad met je linkerhand om de naald slaat, dan brei je Continentaal of Duits. Dat gaat, zeker met recht breien, veel sneller dan Continentaal. Waarom leerden ze je dat dan aan? Omdat de vrouwen in Nederland als “protest” tegen de Duitse bezetter Engels zijn gaan breien. Lijdzaam verzet in de letterlijke betekenis, want dat was geen handige zet. Gelukkig is mij dat een paar jaar geleden al verteld en ben ik overgestapt naar het Continentale kamp.

De docente Wieke van de workshop had prachtige sjaals en omslagdoeken meegenomen om de resultaten van de fair isle techniek te demonstreren. Haar kleurkeuzes maakten dat de sjaals er niet kakelbont uitzagen, hoewel ze wel met 10 verschillende kleuren waren gebreid. Maar als je de kleuren een beetje bij elkaar in de buurt houdt, dan is het resultaat prachtig.

Goed, maar hoe zat het nu met links en rechts breien? Je breit per toer maar met 2 kleuren tegelijk. De ene kleur sla je met links om de naald en de andere kleur met rechts. Heel simpel eigenlijk. Als je de draad die je even niet gebruikt, even “mee moet nemen”, dan wordt het een stuk lastiger. Meenemen is ervoor zorgen dat er geen mega-lus aan de achterkant van het werk ontstaat, omdat je een kleur even een tijdje niet gebruikt. Die kleur brei je dan onderweg even ergens achterlangs, zodat je lussen kleiner worden en ook je draad een beetje op spanning blijft. Volg deze link naar website met Fair isle techniek voor beter uitleg.

Ondanks het feit dat ik Europees kan breien, was het niet makkelijk om fair isle even snel onder de knie te krijgen. Met name de draadspanning die vanaf de linkerhand en rechterhand hetzelfde moet zijn, viel niet mee. Maar nu ik 3 uur huiswerk heb zitten breien, heb ik ook de draadspanning onder de knie. Het resultaat staat hiernaast. Het is de boord van een sok.

Ik heb meteen maar wat fair isle spelregels overtreden, want ik wilde een boordsteek breien. Dat mag niet van de fair isle politie, want averecht is uit den boze. Ook gebruik ik maar drie kleurtjes.

Status

Vandaag voor het eerst… met olieverf geschilderd

Dat was geen succes, helaas. Ooit heb ik wel eens een portret geschilderd met plakaatverf. Dat ging prima. Olieverf is echt wat anders. Het droogt niet. Of in elk geval niet snel genoeg voor mij. Blijkbaar moet ik me toch wat meer verdiepen in de techniek voor ik zomaar wat probeer. Ik ben dus maar op een ander canvas begonnen met acrylverf. Dat ging een stuk soepeler en het spul is nog veel goedkoper ook.

The Magpie, Claude Monet 1869

The Magpie, Claude Monet 1869

Hoe deden Vincent van Gogh en Monet dat dan? Vooral Monet schilderde meerdere schilderijen per dag en supersnel. Acryl bestond toen nog niet. Eerst maar eens verder schilderen. Die techniek dat zoek ik nog wel eens op.

Status

Vandaag voor het eerst… geskyped

skypeSkypen is via een applicatie telefoneren in plaats van via de telefoonverbinding. Het kost “niets” als je binnen je databundel blijft of binnen je wifi maximum, en je niet naar een mobiel of vast nummer belt, maar naar een andere skyper.

Hoe moeilijk kan het zijn? Met drie personen vergaderen via skype is helemaal niet moeilijk. Je voegt 2 mensen toe, waarvan je van te voren de accountnaam moet weten. Je start het gesprek met de ene en drukt tijdens het gesprek op het plusje en voegt de tweede toe en klaar is Klara. Je hebt een groepsgesprek. Je moet wel beleefd zijn en niet door elkaar praten, maar dat geldt eigenlijk in elke situatie met drie personen. Het lastigste is dat ik zo weinig Skype dat ik nooit mijn accountnaam en wachtwoord weet. Vaker doen, maakt het makkelijker.

Start van de serie: Vandaag voor het eerst…

Ooit zat ik met twee oudere heren in de trein, waarmee ik kort tevoren in een vergadering had gezeten. We kwamen elkaar weer tegen en gingen alledrie richting Rotterdam. Beide mannen zaten tegen hun pensioen aan en het waren echte oude mannen krentenbrood. Kenden elkaar al jaren.

Hun gesprek ging over het ouder worden en dat de tijd zo snel gaat en het verhaal daarover van de ene man is me altijd bij gebleven. Hij vertelde dat uit onderzoek is gebleken dat de tijd langzamer lijkt te gaan als je iets voor het eerst doet. Als je dus vaak iets voor het eerst doet, beleef je de tijd intensiever. Die activiteit onthoudt je natuurlijk ook, want het was de eerste keer. Deze man deed van alles voor het eerst en had helemaal niet het idee dat de tijd veel te snel ging, wat de meeste oude mensen wel hebben.

Het is voor mij een uitdaging om nieuwe dingen te doen, want ik leef maar een keer en daar wil ik uithalen wat er in zit. Zo heb ik (in 1996) “zomaar TV kijken” grotendeels afgezworen, ik kijk alleen gericht TV naar iets wat ik wil zien. Ik kabbel niet mee met DWDD, Pauw en Witteman, serie zus of zo. Alleen Engelse detectives en goede Arthouse films wil ik zien. En hier en daar journaal. Als je de TV uit zet, houdt je opeens heel veel tijd over voor leuke nieuwe dingen.

Vandaar de serie: Vandaag voor het eerst…