Niet gehinderd door enige muzikale achtergrond ben ik ooit gaan zingen bij een oratorium vereniging. Daar zongen we Orff, Liszt en Bartok. Noten lezen kon ik maar net, maar tellen helemaal niet. Als ik een stuk of nummer niet kende, dan kon ik het ook niet van noten zingen. Maar dat viel nooit op, want ik pikte de melodie snel genoeg op. Met alleen voor mij begrijpelijke aantekeningen wist ik precies wanneer ik wat moest doen.

Nu zing ik al een paar jaar in een coverbandje. Daar hebben we helemaal geen muziekstukken, alleen maar teksten, maar dat gaat eigenlijk ook prima. Dankzij allerlei tekeningen en getallen weet ik wanneer ik moet invallen en op welke toon ik moet beginnen. Waar het fout gaat, is op het keyboard. We hebben al jaren geen toetsenist. En af en toe wordt er van mij verwacht dat ik wat simpele stukjes speel om de muziek wat voller te laten klinken. Ook weer zonder noten. Als ik dan een gitarist vraag welke grepen ik moet gebruiken dan begint die in geheimtaal met de bassist en drummer te overleggen. Het is een B mineur schema, komt er bijvoorbeeld uit. Tuurlijk. En wat is dat dan? En dan knalt hij er een paar akkoorden uit op de toetsen en kijkt me bevreemd aan. Begrijp je dat dan niet? Ehm, nee. Is het dan logisch?

Ja! Er zit logica in muziek!! En ik begin het nu te begrijpen! Na zelf wat muziektheorie te hebben opgezocht en te hebben uitgeprobeerd, heb ik besloten om er ook een on line cursus over te gaan volgen bij de Berklee universiteit. Het is veel oefenen, maar er gaat wel een wereld voor me open. Ik heb nu eindelijk de akkoorden van het nummer “let her go into the darkness” van Jonathan Richman achterhaald. Het eerste resultaat is er.