Al sinds ik in Delft ging studeren heb ik een exemplaar van Jan Toorop’s reclame affiche voor Delftse slaolie in mijn bezit. Mijn vader gaf hem aan mij toen ik op kamers ging in Delft. Hij vond het wel toepasselijk. En ik was er verguld mee, want dankzij dit affiche werd Jugendstil in Nederland Slaoliestijl genoemd. Dat had ik geleerd voor mijn eindexamen tekenen. De litho is van de ene studentenkamer naar de andere meeverhuisd en hij hangt nu bij mij in de keuken, boven de plank met diverse soorten olie, azijn en meer exotische smaakversterkers als Worcestershiresaus, Balsamico en Tabasco.
Het affiche dat de Nederlandse naam Slaoliestijl voor Jugendstil heeft veroorzaakt.
Toen ik zag dat er een art deco tentoonstelling in Museum Prinsenhof te zien was, wilde ik daar graag naar toe om het originele affiche te bekijken. Die zag er wel een beetje anders uit dan de mijne. Veel groter en groener. Ik vraag me af of het de echte was. En hoeveel echten zijn er eigenlijk? Is die van mij echt? Ik weet het niet.
Ik had gehoopt op meer werk van Jan Toorop in de tentoonstelling, maar dat viel een beetje tegen. Wat ik in de tentoonstelling wel (opnieuw) te weten ben gekomen is dat de Jugendstil, Art Nouveau en Art Deco niet hetzelfde betekenen. En dat ik Jugendstil toch echt het mooist vind van de drie stromingen.
